คุณเคยวิ่งเข้าหาความรัก พร้อมๆ กับที่คนอีกคนนึง ก็วิ่งเข้าหาความรักเดียวกับคุณบ้างมั้ย...

เมื่อคนทั้งคู่ ต่างคนต่างวิ่งเข้าหากัน โดยมีความรักเป็นที่ตั้ง จนไม่ทันระวัง พุ่งเข้าหากัน จนชนกันกระเด็นไปคนละทิศละทาง มึนอยู่พักใหญ่...... แต่พอหายมึน แล้วหยุดคิด ให้เวลากับตัวเอง และอีกฝ่าย

สิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นกับเรา คือ สติ และสติที่เกิดขึ้นนี่เอง บอกกับเราว่า จะวิ่งไปทำไมให้เหนื่อย ทำไมไม่เดินไปข้างๆ ก้าวไปเรื่อยๆ เหนื่อยก็หยุดพักได้ เส้นทางชีวิตนี้มันยังอีกยาวไกลนัก และบนเส้นทางนี้ ก็ยังมีเรื่องราวอื่นๆ ที่เราต้องเข้าไปมีส่วนร่วมด้วยอีกมาก นอกจากความรัก อย่าให้ความรักที่มี เป็นตัวบั่นทอนทุกสิ่ง แต่เปลี่ยนให้มันเป็นกำลังใจ ให้เราก้าวเดินต่อไปอย่างมั่นคงให้ได้ อดีตที่ผ่านมา เวลาเรารักใครซักคน ก็อยากให้เขาเป็นอย่างที่เราคิด เป็นอย่างที่เราต้องการ โดยลืมไปว่า เขาเองก็มีชีวิตของเขา มีเส้นทางชีวิต และเรื่องราวอีกมากมายที่เขาเองก็ต้องจัดการ

นับจากวันนี้ เราจะพยายามบอกและเตือนตัวเองไว้เสมอ ว่าอย่ารีบร้อน ความรักและความเข้าใจต้องใช้เวลา ศึกษาและเรียนรู้ให้มาก ใจที่ร้อนรุ่ม และความอยากเป็นเจ้าเข้าเจ้าของจนเกินไปนั้น ไม่เคยให้ประโยชน์ ไม่ว่าวันข้างหน้า ความรักของเราจะเป็นเช่นไร จะดีหรือร้าย จะสมหวังหรือผิดหวัง ขอเพียงให้วันที่เรามีความรัก เป็นวันที่มีความสุข เป็นการเดินทางที่เปี่ยมไปด้วยคุณค่าและความหมาย ก็เพียงพอแล้ว